Deze kleurrijke atlas is verschenen ter gelegenheid van de 125e sterfdag van Vincent van Gogh. Het geeft een chronologisch overzicht van meer dan twintig dorpen en steden in Nederland, België, Frankrijk en Engeland waar Vincent woonde en werkte voordat hij in Auvers belandde. Zo volgen we hem van zijn jeugd in Zundert tot zijn tekenlessen in Tilburg, en van zijn voettocht naar Londen tot zijn atelier bij zijn ouders in Nuenen. Tot slot is er zijn verblijf in de verpleeginrichting in Saint-Remy-de-Provence en zijn overlijden op 37-jarige leeftijd in Auvers-sur-Oise.
We zien hoe zijn wereld er in die tijd uitzag: de rust van het platteland in Brabant en Zuid-Frankrijk, maar ook de drukke wereldsteden Londen en Parijs. De reislustige Van Gogh leefde in een spannende tijd. De moderne wereld was volop in beweging, onder andere door de opkomst van een wijdvertakt spoorwegnet in Europa. Vincent gebruikte de wereld om hem heen als onderwerp voor zijn honderden tekeningen en schilderijen.
Het boek is geïllustreerd met veel topografische kaarten, tekeningen, foto's, brieven en schilderijen van Van Gogh. Op die manier is zijn ontwikkeling als mens en schilder goed te volgen. Uitgangspunt hierbij is dat de kunstenaar tot op de dag van vandaag velen inspireert en 125 jaar na zijn dood meer dan ooit leeft.
Meer boeken over schilderkunst en/of Vincent van Gogh kunt u vinden in de rubriek BRA J3.
Vindplaats: BRA J3 DENE 2015
Beste mensen,
BeantwoordenVerwijderenTerecht schenkt u aandacht aan de Grote Van Gogh Atlas, prachtig vormgegeven met oog voor allerlei contemporaine details. Jammer is het dat er geen diepgaander onderzoek is gedaan naar de tijd van Van Gogh in Nuenen. Het is toch ondenkbaar dat hij niet ook de wijde omgeving heeft verkend.
Het onderzoek van de Stichting http://DeNatuurvanvroeger.nu heeft een aantal vermeldenswaardige feiten opgeleverd, verwerkt in het boekje “Dor hedde diejen gek oit Nunen wir!”
Bij zijn omzwervingen vanaf eind 1883 kwam Van Gogh ook regelmatig in Stiphout, zo vaak dat er daar over hem gesproken werd “Dor hedde diejen gek oit Nunen wir!”